ตอนที่ 9
“หนูจำหน้ามันไว้นะ...หน้ามันที่กำลังมีความสุขกับผัวรัก เทียบกับที่พ่อของหนูต้องตายอย่างทรมานในไฟ!”
ฤทัยโดนปั่นหัวก็ยิ่งแค้น ประพงษ์พอใจมากยุต่อ
“ยังไงพ่อเธอก็เป็นลูกน้องฝีมือดีที่สุดของฉัน เธอต้องล้างแค้นให้ฉันด้วยนะฤทัย”
“ค่ะ...หนูจะทำทุกอย่างให้มันไม่มีความสุข มันต้องทุกข์ทรมานเหมือนที่มันทำกับพ่อหนู!”
ooooooo
ฤทัยอยากล้างแค้นมุนินทร์ให้พ่อจริงๆแต่ทุกอย่างก็ผิดพลาด เธอกับป้างถูกพวกรัชนกตลบหลัง แถมถูกมัดมือชกให้ทำตามแผนที่พวกรัชนกคิดตั้งแต่แรก เกษมถูกส่งไปเฝ้าพวกเธอตั้งแต่ที่งานแต่งและลักพาตัวมาหลังจากนั้น
รัชนกกับประพงษ์ดึงเด็กหนุ่มสาวออกจากอดีต ส่งยิ้มหวานให้ฤทัย
“นี่ไงคะ...พี่ๆทำให้คุณน้องได้สมปรารถนาแล้ว น้องได้เข้าไปแก้แค้นในบ้านนังมุนินทร์สมใจ”
“งั้นเหรอ...แต่ก็ต้องแลกด้วยการที่ฉันโดนรถชนเกือบตาย!”
ฤทัยเจ็บใจที่เสียรู้พวกรัชนก ป้างก็เป็นเดือดเป็นร้อนแทนเพื่อนสาวจะเอาเรื่องเต็มที่ เกษมหมั่นไส้ลุกพรวดจะสั่งสอนแต่รัชนกกับประพงษ์ห้ามไว้และสั่งให้พาฤทัยกับป้างไปขัง...
วีกิจไม่รู้เรื่องฤทัยแอบออกจากบ้านสร้อยคำไปหาพวกรัชนก มัวหน้าเครียดเมื่อได้คุยกับปราโมทย์ที่ไม่สบายใจเรื่องเขาอยู่ตามลำพังกับเด็กสาวในอุปการะเมื่อเย็น
“มันเกิดขึ้นอีกแล้วนะโว้ย”
“เฮ้ย...นี่แกจะเป็นเหมือนนินอีกคนเหรอ...คิดอกุศลกับฉันแบบนี้ เหตุการณ์เมื่อกี้ฉันอธิบายได้หมดทุกอย่าง”
“แกอธิบายได้ฉันรู้ แต่ใครจะเชื่อเจตนาแก แค่แวบเดียวที่อยู่กันตามลำพังแกทั้งโอบทั้งกอดยัยเด็กนั่นอีกแล้ว”
“แล้วจะให้อยู่เฉยได้ไง เด็กกำลังตกใจแล้วหายใจไม่ทันขนาดนั้น...ฉันพยายามช่วยเด็ก”
ปราโมทย์ถอนใจเหนื่อยหน่าย “ก็พยายามมากี่ครั้งแล้วล่ะวะที่มันเกิดเรื่องขึ้นมาน่ะ ฉันกำลังจะเตือนแกว่าอย่าได้เชื่อยัยเด็กนี่ให้มากนัก มันอาจจะวางแผนหลอกแกทั้งหมดก็ได้”
“หลอกอะไรฉันได้วะ ในเมื่อฉันไม่เล่นด้วย”
“แกสังเกตไหม...ยัยเด็กนี่อยู่กับแกทีไรต้องเกิดเรื่องทุกทีและทุกครั้งก็ลงเอยด้วยการมาซบอยู่กับแก มันจะไม่ตั้งใจไม่จงใจไปหน่อยเหรอวะ”
“นี่แกกำลังบอกว่าเรื่องไอ้โจรเมื่อกี้เป็นการจัดฉากเหรอวะ เป็นไปไม่ได้...ทัยไม่ใช่สิบแปดมงกุฎแบบนั้นหรอก”
“อย่าลืม...แกรับเด็กมาเลี้ยงโดยที่แกไม่รู้หัวนอนปลายเท้าเด็กคนนี้เลยนะ”